Merhabalar,
İçimde biriktirdiğim okadar çok şey varki günlerce yazsam bitmez...Malum buralara kadar bile yazmıştım çocuk isteğimizi tam 8 ay olmuş o heycanlı yazıların üzerinden geçeli.. 8 ay önce ne kadar heycanlı başlamıştık bu sürece şimdi ise biraz ümitsizlik,hayal kırıklığı, özlem ve umutla devam ediyoruz yolumuza..
Malesef yolumuza engeller çıktı ve biz çok istedikçe engelleniyor birşeyler .. kimseye üzülmüyorum diyorum ama içimdekileri bir ben bilirim. Anıra anıra ağlama isteğiyle yaşıyorum artık .. eşime belli etmek istemesemde içimde fırtınalar kopuyor konuşurken boğazımda düğümler oluşuyor , ben yutmak istedikçe daha çok düğümlenip acıyor, konuşamıyorum..
Bütün arkadaşlarım ya hamile ya da doğum yaptı, onların arasında böyle bir özlemi gizlemek,duygularını ifade edememek kıskanıyormuş gibi görünmek istemeden normal davranmak okadar zorki.. Allah'ım isyan etmek istemiyorum ama bizim neden yok sorusundan kendimi alamıyorum :( bu duyguları yaşamayan bilemez,Allah kimseye yaşatmasın ama kendi içinde tek başına kalmak çok zormuş gerçekten ..
Allah'ım gönlümde onlanı hakkımda hayırlı eğle, hakkımda hayırlı olanı ise gönlüme razı eyle.. ! :(
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder